Bodrum’da yer alan Zai Ömür, Ahmet Güneştekin’in “Kutsal Ağaçlar” adlı şahsî standına mesken sahipliği yapmaya hazırlanıyor. Koleksiyoner ve iş insanı Yunus Büyükkuşoğlu’nun kurucusu olduğu ve eşi Derya Büyükkuşoğlu ile birlikte yönettiği Zai Hayat, edebiyat, sanat ve gastronomiyle iç içe geçmiş bir ömür tecrübesi sunmayı amaçlayan yeni kuşak bir kütüphane. Zai Hayat içinde kurulan sanat galerisi Art Zai’nin tıpkı vakitte açılış standı olacak “Kutsal Ağaçlar” 18 Haziran – 28 Temmuz 2021 tarihleri ortasındaki izlenebilir.
Güneştekin’in geleneği şimdiye taşıma niyetiyle yorumladığı işlerine ve ağaç haritalarının dairesel yapısını anımsatan formlarla çalıştığı yapıtlarına yer veren“Kutsal Ağaçlar”, sanatçının farklı söz araçlarından yararlandığı işlerini bir ortaya getirerek bakış açılarının ve formüllerin indirgenemez çoğulluğuna vurgu yapıyor. Sergide, sanatkarın yaratıcı denemelerinin özünü yakalayan, algı ve hisleri için görsel bir muadil yarattığı bronz heykelleri, geçmiş uygulamaların dışında kalarak yaptığı seramik işleri ve mitolojik öğeleri, optik yanılsamaları yaratan yarıkürelerin yanı sıra, işlerin yüzeyinde ortaya çıkan üç boyutlu yarıkürelerle bütünleştirdiği işleri sergileniyor.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen Gelene–ek ismini verdiği çalışmalarının temel ideolojisini sanatçı –ek sözüne yüklediği mana üzerine kurmuştur. Gelenek tabirinin gelene–ek biçiminde kullanımı gelenek ve onun elde ediliş biçimi olan tecrübenin şimdiye taşınma tasarısıdır. Gelene–ek, geçmişte kalan ve bugüne olduğu üzere taşınmak isteneni değil, kopmaksızın devam eden bir bütünü söz eder. Bu devamlı değişen, çoğullaşan bütün ancak kesintisiz olarak yorumlandığında canlı kalır. Geçmişten bugüne tekrar eden, uzanan, kalan, gelen bir ek vardır. Bu ekin kesintiye uğraması düşünmenin de kesintiye uğraması demektir.
Güneştekin geçmişten gelenin, geleceğe dönük bir ekinin olduğunu ve bu süreklilik sayesinde yaşanan şimdiden çocukluğunun en uzak anlarına, ışığa form vermeyi düşlediği vakitlere, kesintisiz olarak geri gidebildiğini söyler: Olup biten olayları anlattığımda belleğimden çıkardığım bu olayların şahsen kendisi olmayıp bu şeylerin bende bıraktığı izlerdir. Artık var olmayan çocukluğum var olmayan vakit içindedir; lakin onun bıraktığı izi şimdiki vakitte görebilirim, zira belleğimde barınmaya devam eder. Şeylerin geçip gittikten sonra bıraktıkları izlenim, anlar geçip gittikten sonra da varlığını sürdürür; sanatkarın ölçtüğü şey orada olandır. Geçmişten edinilmiş tecrübesi şimdiki vakit içinde harekete geçirme pratiği ortasındaki bağ kavramsallaştırdığı gelene–ek ifadesinde ortaya çıkar.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen tuval üzerine çalıştığı işlerinde sanatçı hareketin ve sonsuzluğun kozmik sembolü olan daire üzerine heyeti sarmal yapıyı mitolojik öğelerle birleştirir. Sanatkarın çocukluğunda çizdiği birinci biçimler ortasında olan bu sarmal yapı, eşmerkezli daireler, bir ağacın halkalarından su üzerindeki dalgalanma desenlerine kadar çok sayıda doğal düzenlemeyle belleğine yerleşmiştir. Sanatkarın bu işlerinde yüzeyde, dairesel ağaç haritalarında olduğu üzere, halkalar yahut iç içe geçen güneş patlamaları merkezî bir kökle başlar, öbür sıralar ortadan dışa yanlışsız genişler. Bununla birlikte, kimilerinde bir dizi kesimli halka ve yan yana hücreler de kullanır. Her bir hücrenin alanı birden fazla vakit birbirine geçen muhakkak bir yoruma ve renge karşılık gelir. Sanatçı bu yorumlama alanını, anlamsal yapının oluşturucu öğesi olarak mitolojik bir kabukla örterek inşa eder.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
